Bir dokun bin ah işit misali,
Sanal kumara bir dokundum,
Her yandan bir feryat bir feryat!..
Aman Allahım!..
Kimler kimler oynuyor,
Kimler ne ocaklar batırmış,
Kimlerin ocağında kaç incir ağacı yeşermiş…
Kaç oğlan babasından,
Kaç kız anasından,
Kaç gelin kocasından ayrı düşmüş bu illet yüzünden.
Eskiden kulüpler vardı kumarın oynandığı,
Dernek adı altında lokaller,
Kahvehaneler,
Hiç birini bulamayan müptelalar için mezarlıklar vardı…
Kimi nerde nasıl arayacağını bilip,
Bulup,
Kulağını çekme,
İkaz etme,
Gerekirse bir iki fiske ile adam etme imkanı vardı insanın hatır ve güç adına,
Ama şimdi!?
Çocuk karşında oturuyor elinde cep telefonu ile,
Veya baba!..
Esnaf demiyor,
Reçber demiyor,
Memur-işçi,
Emekli-öğrenci,
Cinsiyet ayırımı olmaksızın bebe-belek herkes,
Ama
Herkes, her kesimden binlerce insan oyun misali oynuyor, ve batıyor!..
Bu illetin elinde esir bu millet esir…
Devletin behemehâl çözüm bulması lazım bu işe.
Tedbir alması,
Başta yasal olana loto-toto-at yarışı-it yarışı, piyango-miyango ne varsa sözüm ona adına şans oyunu
deyip yumuşatılan kumarın, hepsine-her şeye sınırlama getirmesi lazım.
Yasal olmayanı ise yok etmesi,
Oynatanı da kadınsa dilinden,
Erkekse şeyinden asması lazım.
Aksi halde,
Suriyelinin bitiremediği,
Afganlının yitiremediği,
Afrikalının renklendiremediği Türk milletinin evladı, birer ikişer İngiliz siciminin
Yada
Anadolu urganının ucunda can verip gidecek…
